Ճամբարի վերջին օրվա մեկնարկը տարբեր էր նախորդ օրերից։ Առավոտյան ժամը 9֊ին Սուրբ Երրորդություն եկեղեցում էինք՝ պատարագի, որից հետո հոգևոր մեծ էներգիայով շարունակեցինք մասնախմբային աշխատանքը՝ մայրենիի լաբորատորիայի ղեկավար տիկին Մարիետ Սիմոնյանի գլխավորությամբ։ Կրկին ուսուցողական քննարկում ինձ համար։ Հաջորդիվ ներկա գտնվեցինք Մարմարյա սրահում անցկացվող »Գութան» ամենամյա փառատոնին ներկայացվելիք սեբաստացիական ինքնատիպ միջոցառմանը։
Ապա քայլեցինք դեպի Քոլեջ, որտեղ հանդիպեցինք ծրագրի ղեկավար Տաթև Բլեյանի հետ, ով, ըստ մեր նախասիրությունների, աշխատանքի բաժանում կատարեց։ Մեր խմբով Տիկին Շողիկի ուղեկցությամբ շրջեցինք ջերմոց֊լաբորատորիայում՝ հիանալով բազմազան ծաղիկներով ու բույսերով,ծանոթանալով դրանց աճեցման գաղտնիքներին ու նրբություններին։ Իսկ այգում հասցրինք ջրել և քաղհանել ծաղիկների մարգերը։ Վերջում տիկին Շողիկից ստացանք նրա ձեռքով աճեցրած պղպեղի ( ընդ որում մի քանի սորտի) սերմեր՝ սեփական այգիներում աճեցնելու համար։ Ես տպավորված էի այն սրտացավ ու նրբանկատ վերաբերմունքից, որ զգացի այնտեղ յուրաքանչյուրից ու ակամա վարակվեցի դրանով։ Ընդմիջումից հետո Մանկավարժական ակումբի շրջանակներում հանդիպումն էր տիկին Մարիետ Սիմոնյանի հետ։ Քննարկեցինք Միցիո Կակուի «Ուսուցման հիմքում այլևս մտապահումը չի լինի» հոդվածը։ Հնչած կարծիքները տարատեսակ էին ու հետաքրքիր, որն ամբողջացավ տիկին Մարիետի համապարփակ մտքերով ու դիտարկումներով։
Օրվա վերջում մեզ սպասվում էր հանդիպում մի մարդու հետ, ով այս օրերին մեր տեսած ահռելի ու հսկայական աշխատանքի հեղինակն է, ստեղծողը՝ կրթահամալիրի հիմանդիր- տնօրեն տիար Բլեյանը։ Բոլորս էլ մեծ հետաքրքրությամբ էինք սպասում այդ հանդիպմանը, որի ընթացքում ստացանք մեզ հուզող ու հետաքրքրող հարցերի հակիրճ և հստակ պատասխանները։ Առաջնորդի և նախաձեռնողի դերը ստանձնելու և դրանից չվախենալու մասին տիար Բլեյանի մտքերը ես միշտ կհիշեմ ՝ որպես կյանքում առաջ գնալու կարևոր նախապայմաններից մեկը։
Ուզում եմ շնորհակալություն ասել բոլորին այս օրերին մեզ հետ բարեխղճորեն ու սիրով աշխատելու, գիտելիքով ու փորձով կիսվելու, հետաքրքիր և տպավորիչ հանդիպումների համար։